Παρακολουθώντας την «Κόμισσα της Κέρκυρας» με την αμίμητη Ρένα Βλαχοπούλου να τραγουδά το Κοκορίκο, Κοκορίκο, πετεινέ μου πιτσιρίκο, Ωπ! Είπα, εδώ είμαστε. O Bachelor! Ο εθνικός μας εργένης.
Το ριάλιτι του Alpha, μεταφορά της γνωστής αμερικανικής παραγωγής, προσφέρει άφθονο γέλιο και θυμίζει εν πολλοίς… κοτέτσι.
Συμπαθάτε με, κ.κ. συντελεστές, το αποτέλεσμα είναι μάλλον κωμωδία παρά ερωτική ιστορία, με διαλόγους που φέρνουν δάκρυα στα μάτια. Όσο για τις υποκριτικές ικανότητες των…
παικτριών, βράσε όρυζα.
Η επιλογή του πολύφερνου γαμπρού είναι ΟΚ, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών, αφού στην πρωτότυπη σκαλέτα πρόκειται για γνωστό και περιζήτητο εργένη. Είναι νόστιμος, συμπαθής και υπηρετεί τον ρόλο. Έχει ήπια φωνή, σωστή άρθρωση και γυμνασμένο κορμί. Μέχρις εδώ, καλά.
Το πρόβλημα είναι στις διεκδικήτριες της καρδιάς του. Και για να προλάβω τους κακεντρεχείς, καμία σεξιστική ή μυσογύνικη κριτική δεν χωρά εδώ, αφού δεν πρόκειται για ριάλιτι, αλλά για τηλεοπτικό σίριαλ. Με σενάριο, πλοκή και ρόλους.
Δεν ξέρω, αλήθεια, ποιοι έψαξαν και πού για να βρουν τις ηθοποιούς, αλλά δεν! Δεν μπορούν τα κορίτσια. Άσε που οι περισσότερες δεν στέκονται δίπλα στον πρωταγωνιστή. Δεν είναι ωραίες, είναι κακόγουστες, δεύτερες, αμόρφωτες και αστοιχείωτες. Δεν μπορούν να μιλήσουν καλά καλά. Ούτε επίτηδες να το κάνουν! Το αποτέλεσμα; Φαρσοκωμωδία.
Μέσα σε ένα πολυτελές οίκημα, σε ένα σκηνικό πλούσιο και μπαμπάτσικο, καθώς δεν φείστηκε πόρων η παραγωγή, τρέχουν και φλυαρούν σαν τις κοκόρες πίσω από το λειρί του Παναγιώτη Βασιλάκου. Τον διεκδικούν, υποτίθεται, και μάχονται για την καρδιά του. Και διαγωνίζονται και διαγκωνίζονται, αφού τις χτύπησε όλες κατακέφαλα ο έρωτας στο πρώτο βλέμμα που τους έριξε. Και στέκουν άχαρες και ατάλαντες, σπρώχνουν και σπρώχνονται για ένα φιλί. Και κλαίνε και οδύρονται σαν τις βαριόμοιρες ηρωίδες αρχαίας τραγωδίας. Κι εμείς φτιάχνουμε καινούργιο συκώτι κάθε βδομάδα, ξεχνώντας όλα τα δεινά που μας παιδεύουν.
Χίλια μπράβο! Ευχαριστούμε, Alpha. Από καρδιάς.