Αντώνης-Σωτήρης Στάμος
Σε αντίθεση με τη σύγχρονη πανίδα.
Μία νέα έρευνα η οποία δημοσιεύθηκε στο Science, απαντά σε ένα μυστήριο 150 εκατομμυρίων ετών: Γιατί υπήρχαν τόσα πολλά τεράστια σε μέγεθος είδη δεινοσαύρων σε σχέση με τα μικρότερα είδη, κάτι που έρχεται σε αντίθεση με αυτό που βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα στο ζωικό βασίλειο; Η ομάδα των Αμερικανών επιστημόνων, θεωρεί πως οι απόγονοι των τεράστιων σαρκοφάγων όπως το Τυραννόσαυρος Rex, μεγάλωναν από το μέγεθος μίας γάτας σε τέρατα ύψους διώροφου κτίσματος, αλλάζοντας το οικοσύστημα γύρω τους εξαφανίζοντας μικρότερα αντίπαλα είδη.
Από αυτά που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, οι δεινόσαυροι δεν είχαν μεγάλη ποικιλία και περιορίζονταν περίπου στα 1.500 είδη, σε αντίθεση με τα δεκάδες χιλιάδες σύγχρονα θηλαστικά και πουλιά που έχουμε σήμερα. Μάλιστα στη Μεσοζωική περίοδο (252-66 εκατομμύρια χρόνια πριν), υπήρχαν πολλά περισσότερα είδη μεγάλων δεινοσαύρων άνω του ενός τόνου σε σχέση με είδη που ζύγιζαν λιγότερο από 60 κιλά.
Η εξήγηση που δίνουν οι επιστήμονες για αυτήν την έλλειψη μεσαίου μεγέθους δεινοσαύρων είναι ο ανταγωνισμός. Χωρίζοντας 550 είδη βάσει του μεγέθους τους και του αν ήταν φυτοφάγοι ή σαρκοφάγοι, ανακάλυψαν ένα έντονο κενό σε μεσαίου μεγέθους δεινόσαυρους όταν στην κοινότητα ήταν παρόντες μεγάλοι δεινόσαυροι όπως ο βροντόσαυρος ή ο T-Rex. Μάλιστα το κενό αυτό μεγαλώνει όσο μεταφερόμαστε από την Ιουράσια (200-145 εκατομμύρια χρόνια) στην Κρητιδική (145-65 εκατομμύρια χρόνια).
Οι τεράστιοι δεινόσαυροι λοιπόν, έχοντας μεσαίο μέγεθος ως έφηβοι, κάλυπταν το κενό στην τροφική αλυσίδα εκτοπίζοντας τους μεσαίου μεγέθους δεινοσαύρους. Η στατιστική μέθοδος που εφαρμόστηκε αντιμετωπίζοντας τους έφηβους δεινόσαυρους ως ξεχωριστό είδος, σχεδόν κάλυψε το παρατηρήσιμο κενό στα σαρκοφάγα μεσαίου μεγέθους.
Νομίζω πως μεταβαίνουμε λίγο περισσότερο στο να κατανοήσουμε τους δεινόσαυρους ως ζώα και όχι απλά να τους βλέπουμε απλά ως απολιθώματα, κάτι το οποίο ξεκίνησε η παλαιοντολογία και έτσι πορευόταν για πολύ καιρό. – Kat Schroeder, University of New Mexico
via
