Ασημίνα Φρατζέσκου 
Ο έρωτας, είναι παιχνίδι της ζωής. Τριγυρνά ελεύθερος και παίζει με τους ανθρώπους.
Έρχεται ξαφνικά και αναπάντεχα ή αργά και βασανιστικά.
Έρχεται και πότε-πότε απλώς ξυπνά τις αισθήσεις ή βγάζει από το λήθαργο τα συναισθήματα που νόμιζες πως είχες ξεχάσει.
Άλλοτε σου δίνει μια και σε ζαλίζει με τα μεθυστικά αρώματά του ή σε πνίγει στα φιλιά και τις αγκαλιές.
Άλλες φορές σε τραβά από το χέρι , σε καλεί σε ένα τανγκό όλο υποσχέσεις. Μετά σε αφήνει να…
περιμένεις τον επόμενο χορό και όλο έρχεται μα δεν φτάνει ποτέ.
Κάποτε σου χτυπά την πόρτα και φεύγει πριν αποφασίσεις αν θέλεις να του ανοίξεις ή μπαίνει μέσα βίαια και αρπάζει όποιο συναισθηματικό λάφυρο βρει μπροστά του.
Είναι κι εκείνες οι φορές που σε παρασύρει, σε στροβιλίζει, σε ταρακουνά.
Και εκείνες οι άλλες που σε τρελαίνει, σε κάνει να υποφέρεις, σε παραμυθιάζει.
Είναι όμως φορές που ο έρωτας παίρνει την υπόσταση που του ταιριάζει απόλυτα. Γίνεται θεός, αιχμαλωτίζει τις καρδιές, κυριεύει τα σώματα, υποτάσσει το μυαλό και οδηγεί τους εραστές σε μοναδικά ερωτικά μονοπάτια.
Η συνέχεια εδω
