Αντώνης Σωτήρης Στάμος
Μια νεαρή κοπέλα πήγε στη γιαγιά της και της μίλησε για τη ζωή της και για το πόσο δύσκολο της ήταν να καταφέρει να ξεπεράσει τα προβλήματα της… Μόλις είχε ανακαλύψει ότι ο άντρας της την απατάει και ένιωθε συντετριμμένη.
Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Πρόσφατα την είχαν απολύσει από την δουλειά της και πίστευε ότι αν χώριζε θα αντιμετώπιζε τρομερές οικονομικές δυσκολίες για να μεγαλώσει τα παιδιά της.
Κάθε φορά που νόμιζε ότι έλυνε ένα πρόβλημα, κάποιο άλλο της χτυπούσε τη πόρτα. Είπε στη γιαγιά της ότι είχε κουραστεί να παλεύει και ότι ήταν έτοιμη να τα παρατήσει.
Η γιαγιά της την πήγε στην κουζίνα. Γέμισε τρεις κατσαρόλες με νερό και τις έβαλε πάνω στα αναμμένα μάτια της κουζίνας. Σύντομα οι κατσαρόλες με το νερό άρχισαν να βράζουν. Στην πρώτη έβαλε μέσα καρότα, στη δεύτερη αυγά και στην τρίτη έριξε μερικούς κόκκους καφέ.
Τα άφησε λίγο να βράσουν, χωρίς να πει ούτε μια λέξη. Σε περίπου είκοσι λεπτά, έκλεισε τα μάτια της κουζίνας.
Έβγαλε τα καρότα έξω και τα έβαλε σε ένα μπολ. Έβγαλε τα αυγά έξω και τα έβαλε και αυτά σε ένα μπολ. Το ίδιο έκανε και με τους κόκκους καφέ.
Γυρνώντας στην εγγονή της, τη ρώτησε: «Πες μου, τι βλέπεις;»
«Καρότα, αυγά και καφέ» απάντησε η νεαρή κοπέλα.
Η γιαγιά της ζήτησε να πλησιάσει περισσότερο και να αγγίξει τα καρότα. Το έκανε και παρατήρησε ότι ήταν μαλακά.
Της είπε στη συνέχεια να πάρει ένα αυγό και να το σπάσει. Αφού έβγαλε τα τσόφλια, παρατήρησε ότι το εσωτερικό του βραστού αυγού ήταν πολύ σκληρό.
Τέλος της είπε να πιει μια γουλιά καφέ. Η κοπέλα χαμογέλασε καθώς μύρισε το πλούσιο άρωμά του.
Η νεαρή κοπέλα ρώτησε: «Τι σημαίνει αυτό, γιαγιά;»
Η γιαγιά της, της εξήγησε ότι αν και όλα τα αντικείμενα είχαν αντιμετωπίσει τις ίδιες σκληρές συνθήκες, δηλαδή το βραστό νερό, το καθένα τους αντέδρασε διαφορετικά.
Το καρότο όταν μπήκε μέσα στο βραστό νερό, ήταν δυνατό και σκληρό. Όταν έβρασε όμως έγινε μαλακό και αδύναμο.
Πριν μπει το αυγό στη κατσαρόλα ήταν εύθραυστο. Το λεπτό εξωτερικό του περίβλημα προστάτευε το υγρό εσωτερικό του. Όμως όταν έβρασε, το εσωτερικό του σκλήρυνε!
Οι κόκκοι του καφέ δεν άλλαξαν οι ίδιοι. Άλλαξαν όμως όλο το βραστό νερό της κατσαρόλας.
«Εσύ ποια είσαι;» γύρισε και ρώτησε η γιαγιά την εγγονή της.
«Όταν οι δυσκολίες σου χτυπούν τη πόρτα, πώς ανταποκρίνεσαι; Σαν το καρότο, σαν το αυγό ή σαν τους κόκκους του καφέ;
Είσαι το καρότο που φαίνεται δυνατό αλλά με τον πόνο και τις αντιξοότητες, μαραίνεται, μαλακώνει και χάνει τη δύναμη του;
Είσαι το αυγό που ξεκινάει με αγνή, όμορφη καρδιά που όμως οι πρώτες δυσκολίες το σκληραίνουν; Μήπως η άσχημη πράξη του άντρα σου και οι οικονομικές σου δυσκολίες έχουν αλλάξει τη καρδιά σου, παρόλο που εξωτερικά το τσόφλι σου μοιάζει το ίδιο;
Ή μήπως είσαι σαν τον κόκκο του καφέ που αντί να αλλάξει ο ίδιος, όπως το αυγό και το καρότο, αλλάζει το καυτό νερό, απελευθερώνοντας άρωμα και γεύση;
Αν αποφασίσεις ότι είσαι σαν τον κόκκο καφέ, όταν σε χτυπούν οι δυσκολίες, δεν απογοητεύεσαι αλλά βρίσκεις πάντα την δύναμη να αλλάξεις την κατάσταση και να την κάνεις καλύτερη. Να ανακαλύψεις πράγματα που θα απελευθερώσουν άρωμα και γεύση, αισιοδοξία και ελπίδα. Να μην αλλάξουν εσένα οι δυσκολίες σου αλλά να καταφέρεις να τις αλλάξεις εσύ. Ακριβώς όπως και ένας κόκκος καφέ».
Εσείς, πως αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες σας; Σαν ένα καρότο, σαν ένα αυγό ή σαν ένα κόκκο καφέ;
Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι δεν έχουν απαραίτητα τα πάντα στη ζωή τους: Χρήματα, σπίτια, ευτυχισμένο γάμο, καλή δουλειά. Απλά κρατούν από όλα όσα τους φέρνει η ζωή, αυτά που έχουν πραγματικά σημασία και προχωρούν μπροστά.
