Μια υπόθεση που παγώνει το αίμα και αποκαλύπτει τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης. Η ομολογία της 25χρονης Ειρήνης Μουρτζούκου για τη δολοφονία τεσσάρων βρεφών και της αδερφής της αποκαλύπτει ένα χρονικό φρίκης, που ξεδιπλώθηκε στα χέρια των αστυνομικών του Τμήματος Ανθρωποκτονιών της ΕΛ.ΑΣ. Οι αποκαλύψεις που έρχονται στο φως συγκλονίζουν, καθώς πίσω από την αλήθεια κρύβεται ένας συνδυασμός ψυχικού τραύματος, προβληματικής οικογενειακής δυναμικής και ανεξιχνίαστης βίας.
Η στρατηγική της εξομολόγησης
Σύμφωνα με ρεπορτάζ, οι έμπειροι αστυνομικοί του Ανθρωποκτονιών δεν προσπάθησαν να αποσπάσουν ομολογία μέσω πίεσης, αλλά μέσω ενσυναίσθησης. Εστιάζοντας στην προβληματική σχέση της Μουρτζούκου με τη μητέρα της, κατάφεραν να σπάσουν το φράγμα της άρνησης. Της μίλησαν για τον θάνατο της αδερφής της, διαβεβαιώνοντάς την ότι η υπόθεση έχει παραγραφεί. Όταν ένιωσε ασφαλής, άρχισε να μιλά. «Όποτε μάλωνα με τη μητέρα μου ήθελα να κάνω κακό. Κλείδωνε το μυαλό μου. Το έκανα, μετά το μετάνιωνα και το ξανάκανα», φέρεται να είπε χαρακτηριστικά.
Οι δολοφονίες που ομολόγησε
Η Μουρτζούκου φέρεται να ομολόγησε διαδοχικά τις εξής εγκληματικές ενέργειες:
- 2014, Άργος: Η πρώτη υπόθεση που παραδέχτηκε ήταν η δολοφονία της ενάμιση έτους αδερφής της. Η αιτία θανάτου αποδόθηκε τότε σε πνευμονίτιδα.
- 2021, Αχαΐα: Η δολοφονία του εξάμηνου παιδιού φίλης της, Κατερίνας, το οποίο πρόσεχε εκείνη τη μέρα. Είχε διαγνωστεί με πνευμονίτιδα και επιληπτικές κρίσεις.
- 2022, Αχαΐα: Ο θάνατος του 19 ημερών βρέφους της, που επίσης αποδόθηκε αρχικά σε πνευμονίτιδα, ενώ ο γονιδιακός έλεγχος δεν έδειξε καμία προδιάθεση.
- 2023, Παίδων Αγία Σοφία: Η Μουρτζούκου παραδέχτηκε ότι σκότωσε και το δεύτερο κοριτσάκι της, δύο μηνών, αν και ισχυρίστηκε πως το πλάκωσε στον ύπνο «κατά λάθος». Η αιτία θανάτου είχε καταγραφεί ως καρδιακή ανακοπή.
Αξιοσημείωτο είναι πως αρνήθηκε να αποκαλύψει τις μεθόδους που χρησιμοποίησε, ενώ δήλωσε ότι δεν έχει σχέση με τον θάνατο του μικρού Παναγιωτάκη το 2024.
Ένα ψυχολογικό προφίλ γεμάτο αντιφάσεις
Τα λόγια της στους αστυνομικούς αποκαλύπτουν μια αλληλουχία ενοχής, παρόρμησης και ανάγκης για εκτόνωση μέσω της βίας. Η επαναλαμβανόμενη φράση «το έκανα, μετάνιωνα και το ξανάκανα» δημιουργεί την εικόνα ενός ατόμου που δρούσε εν μέσω έντονων ψυχικών εξάρσεων, χωρίς έλεγχο, με κίνητρο όχι τον σχεδιασμό αλλά τη συναισθηματική εκτόνωση.
Ερωτήματα και ευθύνες
Η υπόθεση αφήνει πίσω της πληθώρα ερωτημάτων: Πώς κανένα σύστημα δεν μπόρεσε να διαγνώσει τον κίνδυνο νωρίτερα; Υπήρξαν επαρκείς κοινωνικές δομές στήριξης ή πρόληψης; Η Μουρτζούκου έδρασε για χρόνια χωρίς να κινήσει ουσιαστικές υποψίες, μέχρι που το παζλ των θανάτων άρχισε να συντίθεται από τις Αρχές.
Η συνέχεια της υπόθεσης
Η ομολογία της 25χρονης αναμένεται να επισημοποιηθεί ενώπιον της ανακρίτριας, ενώ ενδέχεται να κινηθούν περαιτέρω διαδικασίες για άλλες υποθέσεις που ίσως σχετίζονται με την παρουσία της. Παράλληλα, η δικαστική έρευνα θα εξετάσει και την ψυχική της κατάσταση, κάτι που ενδέχεται να καθορίσει τη δικαστική της μεταχείριση.
Η υπόθεση Μουρτζούκου δεν είναι απλώς μια σειρά εγκλημάτων – είναι ένα βαθύ τραύμα για την κοινωνία και μια οδυνηρή υπενθύμιση του πόσο απαραίτητη είναι η πρόληψη, η κοινωνική φροντίδα και η έγκαιρη παρέμβαση.