Η κοινότητα της Ραφήνας ζει στον ρυθμό ενός συγκλονιστικού γεγονότος που αφήνει ένα βαθύ στίγμα πόνου, αλλά και σκέψεων για την αξιοπρέπεια στη ζωή και την επιλογή του θανάτου.
Ένας 89χρονος άνδρας, άτομο με αναπηρία που είχε ως αποτέλεσμα να ζει με τεχνητό πόδι, προέβη σε αυτοκτονία, πέφτοντας στη θάλασσα δεμένος σε ένα καρότσι.
Στην άκρη της παραλίας, ανακαλύφθηκε ένα τσαντάκι που περιείχε την ταυτότητά του και ένα σημείωμα, το οποίο αποκάλυπτε τους λόγους που τον οδήγησαν σε αυτήν την απονενοημένη πράξη.
«Παρακαλώ να φερθείτε με την δέουσα προσοχή στο νεκρό σώμα μου. Φεύγω γιατί δεν θέλω να είμαι βάρος στα παιδιά μου»
Αυτή η συγκλονιστική ιστορία προκαλεί συλλογισμό σχετικά με το πώς συμπεριφερόμαστε και στηρίζουμε τους ηλικιωμένους μας και τα άτομα με αναπηρίες στην κοινωνία μας. Η ζωή ενός ανθρώπου δεν πρέπει να αποτελεί “βάρος” για κανέναν. Συμπαράσταση, αγάπη, φροντίδα, αλλά και τα κατάλληλα ιατρικά και ψυχολογικά μέσα μπορούν να καταστήσουν τη ζωή αξιοπρεπή, ακόμη και στα πιο δύσκολα τελευταία στάδιά της.
Η αυτοκτονία δεν είναι η λύση, αλλά το αποτέλεσμα μιας ανεξέλεγκτης απελπισίας. Αυτός ο πόνος που οδήγησε τον 89χρονο σε αυτήν την ακραία πράξη είναι μια δυνατή έκκληση για αναθεώρηση, ευαισθητοποίηση και αλλαγή.
