Αλεξάνδρα Ευσταθίου
Φράσεις όπως «τον μαύρισα», ή ««δαγκωτό ψηφίζουμε τον/την…» είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τις ελληνικές εκλογές. Πώς όμως και γιατί αυτές καθιερώθηκαν στον καθημερινό μας λόγο; Ποια η ιστορία τους που στο πέρασμα των χρόνων ξεχάστηκε;
Από το 1844 και για ογδόντα χρόνια περίπου οι Έλληνες ψηφοφόροι δεν χρησιμοποιούσαν ψηφοδέλτια, αλλά τα σφαιρίδια, μικρές σφαίρες φτιαγμένες από μολύβι. Για κάθε υποψήφιο στηνόταν μια κάλπη χωρισμένη σε δύο τμήματα: στην δεξιά που ήταν βαμμένη λευκή έπεφτε η θετική ψήφος και στην αριστερή που ήταν βαμμένη μαύρη έπεφτε η αρνητική.
Έτσι προέκυψε το «Τον Μαύρισα!», ενώ οι ιδιαίτερα φανατισμένοι κυρίως υπέρ του υποψηφίου δάγκωναν το σφαιρίδιο πριν το ρίξουν στην κάλπη και έριχναν… δαγκωτό.
Το 1912 χρησιμοποιήθηκαν για πρώτη φορά χάρτινα ψηφοδέλτιο στις δημοτικές εκλογές. Είναι χαρακτηριστικό ότι παλιά τα ψηφοδέλτια δεν τα τύπωνε το κράτος αλλά οι ίδιοι οι υποψήφιοι ή τα κόμματα: έγραφαν καθαρά το όνομά τους σε τυποποιημένα κομμάτια χαρτιού, τα οποία παρέδιδαν στα εκλογικά τμήματα.
