Ασημίνα Φρατζέσκου
Η δημόσια, με προσωπική ανακοίνωση, συνηγορία του Αλέξη Τσίπρα υπέρ των «δικαίων» του Δημήτρη Κουφοντίνα και η έκκληση του στην κυβέρνηση να παρακάμψει το κράτος δικαίου και να υποταχθεί στις απολύτως πολιτικές επιλογές του αμετανόητου κατά συρροή δολοφόνου, ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Το είχαμε προβλέψει, ήταν τόσο εύκολο!
Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΥΦΑΝΤΗ
Ο Τσίπρας με την παρέμβαση του πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ από το χέρι, τον μετέφερε εκτός συνταγματικού τόξου και τον εγκατέστησε στο κέντρο των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, στον πολιτικό χώρο που μισεί θανάσιμα την αστική δημοκρατία και ασκείται καθημερινά για την ανατροπή της.
Η ανακοίνωση του κ. Τσίπρα ήταν αναμενόμενη όσο, επίσης, ήταν όλο το προηγούμενο διάστημα, μετά την εκλογική ήττα, όλες οι κινήσεις του στην πολιτική σκακιέρα. Η παρέμβαση του υπέρ του Κουφοντίνα συνιστά μια επιλογή πολιτικού πανικού, ανταποκρίνεται πλήρως στην εσωτερική κομματική κινητικότητα, υπηρετεί ένα παραδοσιακό περιορισμένο στα όρια του 3% κομματικό και πολιτικό ακροατήριο και, σε κάθε περίπτωση, είναι βούτυρο στο ψωμί του Κυριάκου Μητσοτάκη, καθώς αποθεώνει τη θεσμική στάση του πρωθυπουργού και του προσφέρει στο πιάτο όλο τον κεντρώο χώρο.
Είναι δύσκολο να κατανοηθεί, αλλά ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ χάνει, μάλλον, επεισόδια. Αδυνατεί να αντιληφθεί, να κατανοήσει και να ενεργήσει με βάση τη συγκυρία και την ισορροπία δυνάμεων που καταγράφεται, εμφανίζεται αδύναμος να διαχειριστεί τις πραγματικές προτεραιότητες και να καταναλώσει πολιτικό κεφάλαιο για τα ουσιαστικά διακυβεύματα.
Δεν είναι καθόλου περίεργο να πει κανείς ότι ζει σε μια άλλη πραγματικότητα, λειτουργεί σε ένα παράλληλο πολιτικό σύμπαν, εμφανίζεται ολοένα και περισσότερο αιχμάλωτος των πάγιων αριστερών ιδεοληψιών και το μόνο που κάνει είναι να διολισθαίνει καθημερινά στις εμμονές των ακροαριστερών ομάδων εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, που βαυκαλίζονται ρήξεις και επαναστάσεις σε μια κοινωνία που τους αντιλαμβάνεται, πλέον, ως απλούς ταραξίες που χρειάζονται ποινική αντιμετώπιση.
Υπάρχει εξήγηση και είναι, εν πολλοίς, απλή. Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ του 2021 είναι αναγκασμένοι να λειτουργούν και να κινούνται πολιτικά σε μια κοινωνία εντελώς διαφορετική από αυτή της περιόδου 2021/2015, να αντιπολιτεύονται μια κυβέρνηση ισχυρή και ένα πρωθυπουργό ικανό και με σαφείς μεταρρυθμιστικές προτεραιότητες και να εξαρτώνται από εξελίξεις που ξεπερνούν τα στενά όρια της «ψωροκώσταινας» και αφορούν σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Το σκηνικό που έχει στηθεί ήδη από τον Φεβρουάριο του 2020 μέχρι και σήμερα απαιτεί εντελώς άλλου είδους αντιπολίτευση, πολύ περισσότερο πραγματιστική και καθόλου εκείνη τη γνωστή ιδεοληπτική της αριστεράς του 19ου και του 20ου (ακόμη) αιώνα, που αναφέρονταν σε άλλες κοινωνίες και άλλες προτεραιότητες.
Ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται πεισματικά να κατανοήσουν ότι οι αριστερές προτεραιότητες της περασμένης πεντηκονταετίας δεν συγκινούν πλέον την ελληνική κοινωνία, στην ουσία τις έχει ξεπεράσει και τις αποστρέφεται. Ίσως μέχρι εκεί να φτάνει το (πολιτικό) μυαλό τους.
https://www.lykavitos.gr/ypothesi-koufontina-o-tsipras-kai-o-syr/
