Ειρήνη Κυριακίδη
Ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο διασκευάζει το ομότιτλο μυθιστόρημα του Γουίλιαμ Λίντσεϊ Γκρέιαμ, που κυκλοφόρησε το 1946 και έγινε ταινία από τον Έντμουντ Γκούλντινγκ, με πρωταγωνιστή τότε τον Τάιρον Πάουερ.
Ο Στάντον Καρλάιλ, ευφυής αλλά και άτυχος, πιάνει δουλειά σε ένα τσίρκο. Εκεί θα γνωρίσει την ευαίσθητη Μόλι και θα την ερωτευτεί, θα μάθει την τέχνη της χειραγώγησης από τον αλκοολικό Πιτ και τη σύζυγό του, το μέντιουμ Ζίνα, θα ανακαλύψει πώς ένας άνθρωπος μεταμορφώνεται σε ζώο από τον σατανικό διευθυντή του θιάσου και θα αναπτύξει την ικανότητα να διαβάζει τις σκέψεις των ανθρώπων. Έτσι, πείθει τη Μόλι να τον ακολουθήσει, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, που για τον Στάντον ισοδυναμεί με χρήματα και δύναμη. Γρήγορα θα καταφέρει να γίνει διάσημος πνευματιστής, όμως η συνάντησή του με μια επικίνδυνη ψυχολόγο θα τον οδηγήσει σε σκοτεινές διαδρομές. Στην προσπάθειά του να εξαπατήσει έναν μεγιστάνα, υποσχόμενος ότι θα τον φέρει σε επαφή με τη νεκρή σύζυγό του, ο Στάντον θα έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό.
Ο Γκιγιέρμο Nτελ Τόρο αυτή τη φορά δοκιμάζεται σε ένα είδος εντελώς διαφορετικό από αυτό που μας έχει συνηθίσει και το αποτέλεσμα είναι μια καλά δομημένη μεν ταινία, που γρήγορα δε ξεθωριάζει στη μνήμη. Ο παραμυθένιος και γροτέσκ κόσμος του τσίρκου είναι ίσως το μόνο που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία του Ντελ Τόρο και σε αυτό το κομμάτι πραγματικά δείχνει τη σκηνοθετική του μαεστρία, κινηματογραφώντας τους χώρους του με κάθε δυνατό τρόπο, δημιουργώντας μια αίσθηση μυστηρίου και απειλής.
