admin
Μονόφυλλο, διπλό, με έξτρα απορροφητικότητα ή στρατσόχαρτο; Το χαρτί της τουαλέτας σου είναι μαρτυριάρικο.
Το αστείο είναι πως αυτό που μαρτυράει δεν έχει καμία σχέση με κάτι πονηρό ή βρώμικο όπως πιθανότατα θα φαντάστηκες. Αλλά με την οικονομική σου συμπεριφορά σαν λαός. Ναι, το κωλόχαρτο εξελίχθηκε σε οικονομικό δείκτη που συγκρίνει τις συνήθειες στην τουαλέτα, ανάμεσα σε Γερμανούς, Βρετανούς, Γάλλους, Ιταλούς και Αμερικάνους σύμφωνα με μια έρευνα καταναλωτικής συμπεριφοράς από το Euromonitor.
Oι Γερμανοί αποδεικνύονται συνεπείς ως προς την εικόνα που δίνουν προς τα έξω σε σχέση με την καταναλωτική αυτοσυγκράτηση και την αποφυγή σπατάλης χρημάτων στις καθημερινές τους συνήθειες. Για αυτό είναι και οι πιο τσίπιδες στο χαρτί τουαλέτας που χρησιμοποιούν, προτιμώντας το φτηνό μονόφυλλο, αυτό που ενίοτε σου κάνει τον πισινό σαν τον κώλο της μαϊμούς από την τραχύτητά του.
Οι Ιταλοί που βρίσκονται κι αυτοί στο κέντρο της κρίσης, όπως και εμείς, καλά να πάθουν αφού δεν αποχωρίζονται την πολυτέλεια ακόμα και στο WC με το τριπλό πολυτελείας να κυριαρχεί στο 27,3% της αγοράς μολονότι οι πωλήσεις υπολογίζεται να πέσουν κατά 5,9% μέχρι το 2019.
Εξ’ ίσου αυστηροί με τους Γερμανούς προκύπτουν οι Γάλλοι με την πιο φτηνή εκδοχή χαρτιού υγείας να κερδίζει το 39% της αγοράς. Γεγονός που δεν είναι σίγουρο αν αποδίδεται σε ένα γενικό κλίμα αναστάτωσης ή στο ότι ο μύθος θέλει τους Γάλλους να μην είναι τόσο σχολαστικοί σε θέματα υγιεινής (οκ, πολιτικά μη ορθό αστείο).
Πιο λόρδοι οι Βρετανοί, επιμένουν στωικά στην κατανάλωση ενός πιο τρυφερού χάρτινου αγγίγματος στις ευαίσθητες τους περιοχές, αλλά μετρημένης πολυτέλειας, το γνωστό δίφυλλο με μόλις ένα 5,3% από τις πιο φτηνές μάρκες να έχουν πέραση στην αγορά. Κάτι που όμως για πολλούς αναλυτές πολλούς δείχνει το πως οι Βρετανοί συνεχίζουν να είναι σκεπτικοί απέναντι στην οικονομική ανάκαμψη μετά την τραπεζική κρίση του 2008.
Πρωταθλητές πάντως στην κατανάλωση πολυτελούς χαρτιού υγείας, είναι με διαφορά οι Αμερικάνοι με τις πωλήσεις του ακριβού χαρτιού να έχουν αποφέρει 1,7 δις την περασμένη χρονιά, έχοντας σημειώσει αύξηση της τάξης του 70% από το 2000, κάτι που αποδίδεται στη γενική αίσθηση για βελτίωση της οικονομίας που επιτρέπει στον καταναλωτή να ικανοποιήσει την επιθυμία του για μικρές πολυτέλειες.
Μέχρι κάποιος ή κάτι, στην παγκόσμια οικονομία, να τραβήξει ξανά, ακόμα πιο δυνατά, το καζανάκι.
