Ένα αυτοκίνητο-κουφάρι, δύο άψυχα κορμιά και γονείς που δεν θα σταματήσουν ποτέ να αναρωτιούνται «γιατί».
Μια τραγική ιστορία εκτυλίχθηκε τα ξημερώματα της Πέμπτης στην εθνική οδό Καστοριάς – Αμυνταίου, με θύματα δύο 16χρονους εφήβους, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν εξετράπη της πορείας του και κατέληξε διαλυμένο σε παρακείμενο χωράφι, αφήνοντας πίσω του αναπάντητα ερωτήματα και μια ολόκληρη πόλη βυθισμένη στο πένθος.
Το χρονικό μιας μοιραίας διαδρομής
Σύμφωνα με τις μέχρι τώρα πληροφορίες, το δυστύχημα σημειώθηκε λίγο πριν τις 6 το πρωί, όταν το όχημα, για άγνωστους ακόμη λόγους, βγήκε εκτός δρόμου. Οι ενδείξεις φρεναρίσματος στην άσφαλτο αποκαλύπτουν μια απεγνωσμένη προσπάθεια αποφυγής της σύγκρουσης. Ωστόσο, το αυτοκίνητο πέρασε το συρματόπλεγμα και ανεξέλεγκτο κατέληξε σε χωράφι.
Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή, που το όχημα μετατράπηκε σε άμορφη μάζα σιδερικών. Οι πυροσβέστες χρειάστηκαν ώρα για να απεγκλωβίσουν τα σώματα των δύο νέων παιδιών. Η διακομιδή τους στο νοσοκομείο Καστοριάς κατέληξε τυπική διαδικασία: απλώς διαπιστώθηκε ο θάνατός τους.
Νύχτα αγωνίας για τις οικογένειες
Οι γονείς των δύο παιδιών είχαν χάσει τα ίχνη τους από το προηγούμενο βράδυ και τους αναζητούσαν με αγωνία. Η τραγική κατάληξη έσβησε κάθε ελπίδα. Οι συνθήκες υπό τις οποίες οι ανήλικοι βρέθηκαν να οδηγούν παραμένουν άγνωστες. Πώς κατάφεραν να πάρουν τα κλειδιά; Ποιος βρισκόταν στο τιμόνι; Τα ερωτήματα αυτά προστίθενται στο βάρος του πένθους που βιώνουν οι οικογένειες.
Πέρα από το τραγικό συμβάν
Το δυστύχημα φέρνει ξανά στο προσκήνιο τη συζήτηση για την ασφάλεια των ανηλίκων, την πρόσβαση σε οχήματα και την ευθύνη όλων μας στη διαμόρφωση μιας κουλτούρας πρόληψης. Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό: μόλις λίγες ώρες πριν, ένα άλλο τροχαίο στην Πιερία κόστισε τη ζωή σε ένα 9χρονο κορίτσι.
Τι μένει τώρα;
Θρήνος, οδύνη και ένα αναπάντητο «αν». Η τοπική κοινωνία της Καστοριάς πενθεί δύο νέες ζωές που κόπηκαν απότομα. Οι αρχές διερευνούν τα αίτια, αλλά τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει το αποτέλεσμα. Το μόνο που μένει είναι η ελπίδα ότι ίσως, μέσα από την τραγωδία, προκύψει η συνείδηση για πρόληψη, ευθύνη και προσοχή — πριν είναι αργά.
