Ήταν μια χωριατοπούλα που είχε παρθεί με πολλούς.
Κάποια στιγμή αποφάσισε να παντρευτεί με ένα συγχωριανό της. Φοβόταν όμως για την πρώτη νύχτα του γάμου που ο άντρας της θα περίμενε να τη βρει παρθένα.
Ρωτάει λοιπόν τη μάνα της:
– Μαμά, τι να κάνω την πρώτη νύχτα του γάμου που ο άντρας μου θα δει πως δεν είμαι π@ρθένα;
– Α, μην ανησυχείς παιδί μου. Θα έχεις μαζί σου ένα ξυραφάκι, και μόλις μπει ο άντρας στου μέσα σου εσύ θα χαράξεις λίγο το μπούτι σου και θα τρέξει αίμα…
Έτσι θα νομίσει πως είσαι π@ρθένα.
Πηγαίνει λοιπόν το ζευγάρι στο σπίτι την πρώτη νύχτα του γάμου. Ο άντρας όμως δεν κρατιέται και μόλις ανεβαίνουν τη σκάλα τη βάζει κάτω και την παίρνει. Η κοπέλα τότε βγάζει το ξυραφάκι και εφαρμόζει τη συμβουλή της μάνας της.
Ακούγεται τότε πλιτς-πλατς, πλιτς-πλατς.
Λέει λοιπόν αυτή:
– Αχ, άντρα μου, ακούς πώς τρέχει το αίμα της παρθενιάς μου;
– Και αυτός με πόνο:
– Ποια παρθενι@ σου μωρή;
– Το αρxιdi μου είναι μωρή που κατρακυλάει στη σκάλα!
