Αντώνης-Σωτήρης Στάμος
Κάθε φορά που θα σου λένε ότι είσαι δειλός και φοβάσαι να πάρεις ρίσκο, θα τους λες ότι έχεις ταξιδέψει με τα πλοία της γραμμής και θα σου υποκλίνονται
Έχετε ποτέ συνειδητοποιήσει κάτι περίεργο που συνέβαινε με τους γονείς μας όταν ήμασταν μικροί; Μας προστάτευαν συνεχώς από τα πάντα, αλλά όταν επρόκειτο για τις διακοπές, μας έβαζαν χωρίς να το πολυσκεφτούν σε καράβια που με το παραμικρό κύμα μόνο κωλοτούμπα δεν έκαναν. Αυτές όμως είναι και οι ωραιότερες αναμνήσεις όλων μας. Να στεκόμαστε στο κατάστρωμα ή στην κουπαστή, να αγναντεύουμε τη θάλασσα και να τρώμε παγωτό. Τα πλοία της γραμμής δεν ξεχνιούνται.
Καλά τα αεροπλάνα, αλλά σαν τα πλοία δεν υπάρχει. Ιδίως αν είναι συνδεδεμένα με τόσο ρομαντικές παιδικές αναμνήσεις. Κι ας είναι σαπιοκάραβα, κι ας ήταν έτοιμα για απόσυρση από την ημέρα που τα έφτιαξαν.
Φυσικά κάθε αρχή για πλοία δεν γίνεται να μην περιλαμβάνει ΠΑΣΟΚ. Ο Γεράσιμος Αγούδημος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της παιδοεφηβικής μας μνήμης και εννοείται πως ο ήλιος ο πράσινος τον συνοδεύει. Στα πλοία του έδινε γυναικεία ονόματα, από τις κόρες, τη γυναίκα του και όποιον άλλο συγγενή. Τα Δημητρούλα-Ρομίλντα-Ροδάνθη-Μιλένα όργωναν το Αιγαίο, μας κατέβαζαν στα κοσμοπολίτικα νησιά Κυκλάδων και Δωδεκανήσων και ταξίδεψαν μπόλικους μαθητές τρίτης λυκείου και φοιτητές. Το παρατσούκλι «Αργούδημος» τα λέει όλα.
Το Διαγόρας, το καμάρι της Blue Star, σε έφτανε στη Ρόδο στην ώρα σου. Αρκεί η ώρα σου να ήταν 2-3 ώρες αργότερα από αυτό που ήθελες. Στις 16-17 ώρες που έκανε είχες μια ανετότατη ναυτία, ενώ όταν κατέβαινες, εξακολουθούσες να πηγαίνεις κουνάμενος.
Τα αγαπημένα παιδιά του βορειοανατολικού Αιγαίου και των αγόνων γραμμών, ο Θεόφιλος και Ταξιάρχης, έδιναν νέα υπόσταση στο κούνημα, ακόμα κι αν είχε μόλις 4 μποφόρ.
Το πλοίο Πρέβελης είναι ο μεγαλύτερος σταρ απ΄όλα και ακόμα ηχούν οι στεναγμοί τόσων και τόσων γιαγιάδων καθώς ένιωθαν το πέρα-δώθε στη διαδρομή προς Κυκλάδες και Ρέθυμνο. Από κοντά και το Εξπρές Αφροδίτη που δεν ήταν και τόσο εξπρές για να σε πάει Σύρο-Τήνο-Μύκονο. Το Βιτσέντζος Κορνάρος από την άλλη ήταν από τα καλύτερα για να περπατάς στο «μπαλκόνι» και να το νιώθεις να μπατάρει από αριστερά ή δεξιά. Κάθε φορά όμως έφτανε στο λιμάνι των Κυθήρων και της Κρήτης. Αφού κι ο Μητροπάνος για αυτό έλεγε το από κάτω άσμα.
Το Λισσός είναι άλλο ένα τέκνο κρητικό, με τελικό σταθμό το λιμάνι των Χανίων, έκανε ταξίδια με μία μηχανή, πριν μπεις έκανες το σταυρό σου και ευχόσουν να σε ξεβράσει κοντά σε στεριά. Η μόνη που δεν θα φοβόταν εκεί ήταν η Όλγα Τρέμη λόγω επιθέτου!
Και για να μην αφήσουμε παραπονεμένη την Πελοπόννησο, κρατήσαμε για το τέλος τη Μυρτιδιώτισσα, η οποία είναι ο Χάιλαντερ των πλοίων, μιας και φλέρταρε συνεχώς με τον πάτο της θάλασσας, αλλά κατά έναν περίεργο τρόπο τη γλύτωνε.
