Ο αέρας του Ψηλορείτη φυσάει ψυχρός πάνω από τα Βορίζια Ηρακλείου, κουβαλώντας μαζί του όχι μόνο τη μυρωδιά της γης αλλά και τον φόβο.Στο κατώφλι του σπιτιού του, κάθεται ο 90χρονος Γιάννης Φραγκιαδάκης, με βλέμμα καθαρό και καρδιά βαριά από αναμνήσεις. Είναι από εκείνους που έζησαν τη μεγάλη βεντέτα του 1955, τότε που το χωριό αιματοκυλίστηκε για μια βρύση στο βουνό.Σήμερα, εβδομήντα χρόνια μετά, ο ηλικιωμένος άνδρας φοβάται ότι η Ιστορία ετοιμάζεται να ξαναγραφτεί με αίμα.
«Το χωριό είναι έτοιμο να εκραγεί»
«Φοβάμαι πως θα ξαναζήσουμε τα ίδια», λέει με φωνή τρεμάμενη από αγωνία, όχι από γηρατειά.
«Το ’55 σφαχτήκαμε για μια σταγόνα νερό, για μια βρύση στο βουνό. Χάθηκαν άνθρωποι, χωρίστηκαν σπίτια, κόπηκαν ρίζες. Και τώρα; Πάλι τα ίδια. Ξαναχύνεται αίμα για το τίποτα.»
Ο κ. Φραγκιαδάκης περιγράφει στο protothema.gr την αποπνικτική ατμόσφαιρα που επικρατεί στο χωριό μετά το πρόσφατο μακελειό.
«Το χωριό είναι έτοιμο να εκραγεί. Οι άνθρωποι είναι πικραμένοι, οι ψυχές φορτωμένες. Θέλω να ‘ρθει αστυνομία, να υπάρχει απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις εννιά το βράδυ. Αν δεν μπουν οι αρχές τώρα, θα έχουμε κι άλλους νεκρούς.»
«Όταν ανάψει η σπίθα, δεν τη σβήνεις εύκολα»
Ο 90χρονος Κρητικός ξέρει τι σημαίνει να ζεις με τον φόβο της εκδίκησης.
«Θυμάμαι τότε, να μαζεύουμε τα παιδιά στα κατώγια, να σβήνουμε τα φώτα, να φυλάμε σκοπιά στα χωράφια. Όποιος έπιανε το μονοπάτι της πηγής, έβαζε τη ζωή του σε κίνδυνο. Τότε δεν υπήρχε αστυνομία· ο καθένας έπαιρνε το δίκιο του με το όπλο. Και αυτό φοβάμαι πως θα γίνει ξανά.»
Ο τόνος της φωνής του γίνεται πιο σταθερός, σχεδόν προφητικός:
«Εδώ, στα ορεινά, η τιμή κι ο λόγος μετράνε περισσότερο από τη ζωή. Όταν ανάψει η σπίθα, δεν τη σβήνεις εύκολα. Εγώ δεν έχω να χάσω τίποτα, μα φοβάμαι για τα παιδιά και τα εγγόνια μας.»
«Να γίνει σασμός, να μη γεμίσουν άλλα μνήματα»
Ο κ. Φραγκιαδάκης απευθύνει έκκληση για παρέμβαση των αρχών και των τοπικών παραγόντων, πριν να είναι αργά:
«Να μπουν οι σοφοί του τόπου, οι σεβάσμιοι. Να γίνει σασμός. Να βρεθούν άνθρωποι που μπορούν να μιλήσουν στις οικογένειες. Μην το αφήσουν να ξεφύγει. Η βεντέτα δεν είναι παιχνίδι. Είναι πόλεμος μέσα στο ίδιο χωριό.»
Και κλείνει με μια φράση που συγκλονίζει:
«Να σταματήσει τώρα το κακό. Δεν χρειάζονται άλλα μνήματα στα Βορίζια. Ο τόπος αυτός έχει ποτιστεί αρκετά με αίμα.»
Η φωνή του 90χρονου άνδρα είναι μια προειδοποίηση και μια προσευχή μαζί.Μια υπενθύμιση ότι στην Κρήτη, όπου η τιμή παραμένει ιερή, η ειρήνη είναι πάντοτε εύθραυστη.Κι αν δεν επικρατήσει τώρα η λογική, το αίμα μπορεί να γράψει ξανά την ίδια ιστορία που ο τόπος αυτός νόμιζε πως είχε αφήσει πίσω.
