Αλεξάνδρα Ευσταθίου
Η Ζωή Λάσκαρη υπήρξε από τις πιο γοητευτικές παρουσίες του παλιού, καλού ελληνικού κινηματογράφου, με τους θαυμαστές της να κάνουν λόγο για μια «εύθραυστη ομορφιά» κι ένα κορίτσι που πάντα κέρδιζε τους άλλους με το χαμόγελό του.
Κατά πόσο όμως η ζωή της ήταν αυτό που οι άλλοι έβλεπαν σε εκείνη;
Η καταξιωμένη ηθοποιός, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει λίγο καιρό πριν τον ξαφνικό της θανατο, τον Αύγουστο του 2017, στην «Καθημερινή» μοιράστηκε με το κοινό μια από τις δυσκολότερες στιγμές της ζωής της που την έκανε να σκεφτεί μέχρι και να δώσει τέλος στη ζωή της.
Τι ήταν όμως αυτό που την έκανε να «ξεχάσει» την ομορφιά και την μεγάλη της καριέρα και την οδήγησε σε τόσο μαύρες σκέψεις;
Την απάντηση είχε δώσειι η ίδια:
«Έφτασε κάποια στιγµή που αισθάνθηκα ότι δεν αντέχω άλλο. Θυµάµαι µετά το τέλος των παραστάσεων στο «Μακρύ ταξίδι µιας µεγάλης µέρας µέσα στη νύχτα» του Eυγένιου Ο’ Νιλ το 1997, δεν άντεχα άλλο.
Ήταν πολύ εσωτερικό το έργο και τα µάζευα όλα µέσα µου. Ο γιατρός µού σύστησε να ηρεµήσω. Μου έκαναν ενέσεις και δεν µε πιάνανε, ήθελα να αυτοκτονήσω. Στην ουσία, ήθελα απεγνωσµένα ένα διάλειµµα».
