Γνωστή στην τοπική κοινωνία του Αγρινίου και της Ιτέας, η 45χρονη Σίσσυ Β. δεν ήταν απλώς μια γυναίκα που διατηρούσε κατάστημα ομορφιάς. Ήταν μια παρουσία γεμάτη ζεστασιά, ευγένεια και φως. Η τραγική της κατάληξη έχει συγκλονίσει τους πάντες, αφήνοντας πίσω της ένα αναπάντητο «γιατί» και μια σιωπή πιο ηχηρή από οποιαδήποτε κραυγή.
Ποια ήταν η Σίσσυ
Η Σίσσυ, καταγόμενη από το Αγρίνιο, είχε μετακομίσει στην Ιτέα μετά τον γάμο της. Εκεί έκανε οικογένεια και άνοιξε τη δική της επιχείρηση στον χώρο της αισθητικής. Πάντα ευγενική και με το χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπο, είχε χτίσει σχέσεις αγάπης με τους πελάτες και τους ανθρώπους γύρω της.
Όμως, κάτω από αυτή τη φωτεινή εικόνα, έκρυβε έναν προσωπικό Γολγοθά.
Τα προβλήματα που την λύγισαν
Τα τελευταία χρόνια, η ζωή της είχε αρχίσει να παίρνει την κατιούσα:
- Ένας δύσκολος και πρόσφατος χωρισμός, ύστερα από πάνω από 10 χρόνια σχέσης
- Η προσπάθεια να σταθεί στα πόδια της ως μονογονέας, μεγαλώνοντας μόνη της ένα 8χρονο παιδί
- Οικονομικά προβλήματα που έπληξαν τη λειτουργία της επιχείρησής της
- Έντονα συναισθήματα εγκατάλειψης και προδοσίας, που την βύθισαν σε κατάθλιψη
Σύμφωνα με άτομα του περιβάλλοντός της, η Σίσσυ είχε αλλάξει πολύ τον τελευταίο καιρό. Ήταν σαν να είχε χαθεί ο παλιός της εαυτός. Παρόλο που πάλευε με ό,τι δυνάμεις της είχαν απομείνει, οι ψυχικές πληγές αποδείχθηκαν δυστυχώς πιο δυνατές.
Η τελευταία διαδρομή και το τραγικό τέλος
Πρόσφατα, εγκατέλειψε προσωρινά την Ιτέα και γύρισε στο πατρικό της στο Αγρίνιο. Ήθελε, όπως φαίνεται, να απομονωθεί, ίσως και να αποχαιρετήσει σιωπηλά ό,τι της είχε απομείνει. Το παιδί της, ευτυχώς, βρισκόταν στα Γιάννενα με τη γιαγιά του, κάτι που δείχνει πως είχε φροντίσει να το προστατεύσει από το σοκ.
Οι τελευταίες στιγμές της είναι συγκλονιστικές. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, οι πυροσβέστες προσπάθησαν να τη σώσουν, είχαν στήσει φουσκωτό στρώμα διάσωσης και την καλούσαν να αλλάξει γνώμη. Όμως η ίδια φαινόταν αποφασισμένη. Απλώς άλλαζε πλευρά, απομακρυνόμενη από τη βοήθεια.
Μια απώλεια που συγκλονίζει
Η είδηση έπεσε σαν κεραυνός. Άνθρωποι που τη γνώριζαν κάνουν λόγο για μια καλοσυνάτη ψυχή, που δεν δίσταζε να βοηθήσει όσους είχαν ανάγκη. Πίσω από την εικόνα της δυναμικής γυναίκας, υπήρχε μια καρδιά βαριά και κουρασμένη.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που τονίζουν πως “κανείς δεν φανταζόταν ότι έκρυβε τέτοιο βάρος”. Όταν το χαμόγελο δεν είναι πια σημάδι χαράς αλλά άμυνα στον πόνο, τότε η ανάγκη για βοήθεια είναι επιτακτική.
Μια σκληρή υπενθύμιση
Η απώλεια της Σίσσυς δεν είναι απλώς ένα τραγικό περιστατικό. Είναι υπενθύμιση πως, πολλές φορές, οι πιο ευγενικοί και φωτεινοί άνθρωποι παλεύουν με τους πιο σκοτεινούς εσωτερικούς δαίμονες. Είναι κρίσιμο να μαθαίνουμε να ακούμε και να βλέπουμε πίσω από τις μάσκες. Να απλώνουμε το χέρι, να ρωτάμε «είσαι καλά;» και να επιμένουμε στην απάντηση.
Η σιωπή της Σίσσυς δεν πρέπει να επαναληφθεί σε κανέναν άλλον. Ας είναι η ιστορία της μια αφορμή για να σπάσουμε τα ταμπού γύρω από την ψυχική υγεία και να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, χωρίς ντροπή, χωρίς φόβο.
