Άννα Μακρή
Ιωβηλαίο Ελισάβετ.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης δεν πρόλαβε να ζήσει.
Στις 2 Ιουνίου 1953, η Ελισάβετ ήταν 25 ετών. Νεότατη βασίλισσα. Ο Ευαγόρας, πάλι, ήταν μόλις 15. Στις αποικίες τότε, παρόμοιες γιορτές στήνονταν ένεκα της στέψης. Η Κύπρος τέτοια αποικία ήταν. Η αγγλική σημαία στήθηκε στο σχολείο του Ευαγόρα και ο μικρός ανέβηκε επάνω και την έσκισε.
Στην Πάφο, όπου ήταν το σχολείο, γιορτές δεν έγιναν. Η αστυνομία ενεπλάκη, αλλά η στέψη δεν έπρεπε να συνδεθεί με αίμα.
Το αίμα έπρεπε να περιμένει τρία χρόνια.
Ηταν 14 Μαρτίου του 1957 όταν οι Αγγλοι κρέμασαν τον Ευαγόρα, που μόλις είχε κλείσει τα 19 του χρόνια. Αρκετοί (και κάποιοι Αγγλοι Εργατικοί βουλευτές) ζητούσαν επίμονα να δοθεί χάρη για τον νεαρό Βαγόρα, όπως τον φώναζαν. Η Ελισάβετ όμως ήταν ανένδοτη. Και έτσι ο Βαγόρας έγινε ο νεότερος αγωνιστής που εκτελέστηκε από τους Αγγλους, χωρίς ουσιαστικό κατηγορητήριο… Για να ακούω εγώ όλες αυτές τις μέρες στα κανάλια για το Ιωβιλαίο και τα καπέλα της Βέτας!
Στο τελευταίο γράμμα του ο Ευαγόρας έγραψε:
«Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να’ ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».
