Μια απλή φωτογραφία μέσα σε ένα αεροπλάνο, ένα χαμόγελο, τρία παιδιά γεμάτα προσμονή και γονείς που κοιτούν το φακό με αισιοδοξία. Μια εικόνα που λίγες ώρες αργότερα θα αποκτούσε τραγικό συμβολισμό.
Ο Pratik Joshi, επαγγελματίας στον χώρο της πληροφορικής, ζούσε τα τελευταία έξι χρόνια στο Λονδίνο. Μακριά από την οικογένειά του, προσπαθούσε να χτίσει ένα καλύτερο μέλλον για τη σύζυγό του και τα τρία μικρά τους παιδιά, που μέχρι πρότινος έμεναν στην Ινδία.
Για χρόνια πάλευε με τις διαδικασίες μετανάστευσης, συμπλήρωνε ατελείωτα έγγραφα και υπέμενε αναμονές, με ένα και μόνο σκοπό: να φέρει κοντά του την οικογένειά του για να ξεκινήσουν όλοι μαζί μια νέα ζωή στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Μόλις δύο ημέρες πριν από την πτήση, η σύζυγός του, Δρ. Komi Vyas, γιατρός στο επάγγελμα, παραιτήθηκε από τη δουλειά της στην Ινδία για να ενωθεί με τον άντρα της και να στηρίξει την οικογενειακή τους αρχή από το μηδέν στο Λονδίνο. Όλα ήταν έτοιμα: οι βαλίτσες είχαν κλείσει, οι τελευταίοι αποχαιρετισμοί είχαν ειπωθεί και οι καρδιές τους χτυπούσαν από ανυπομονησία.
Ένα εισιτήριο χωρίς επιστροφή
Το πρωί της μοιραίας μέρας, οι πέντε τους επιβιβάστηκαν στην πτήση Air India 171 με προορισμό το Λονδίνο. Πριν την απογείωση, τράβηξαν μια selfie – τη φωτογραφία που βλέπετε – και την έστειλαν στους συγγενείς τους. Ήταν το πρώτο στιγμιότυπο από τη νέα τους ζωή. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα ήταν και το τελευταίο.
Καθώς το αεροπλάνο προσπαθούσε να φτάσει στον προορισμό του, σημειώθηκε τραγικό δυστύχημα. Η πτήση κατέληξε σε συντρίμμια και κανείς από τους επιβαίνοντες δεν επέζησε. Ολόκληρη η οικογένεια χάθηκε μέσα σε λίγα λεπτά.
Μια σκληρή υπενθύμιση για την ευθραυστότητα της ζωής
Το γεγονός αυτό συγκλόνισε όσους γνώριζαν την οικογένεια αλλά και χιλιάδες άλλους που έμαθαν την ιστορία τους μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε μία στιγμή, τα όνειρα που είχαν χτιστεί με κόπο και υπομονή σβήστηκαν.
Η τραγωδία αυτή μας υπενθυμίζει με τον πιο οδυνηρό τρόπο ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη. Όλα όσα θεωρούμε δεδομένα – οι άνθρωποι που αγαπάμε, τα σχέδιά μας για το αύριο, ακόμη και η ίδια η ύπαρξή μας – μπορούν να χαθούν από τη μια στιγμή στην άλλη.
Κλείνοντας, ας θυμόμαστε: μην αναβάλλετε τη χαρά για αύριο, αγαπήστε τους δικούς σας ανθρώπους σήμερα και ζήστε την κάθε στιγμή σαν να είναι πολύτιμη – γιατί είναι.
