Μια γυναίκα μόνη στα 7.000 μέτρα, ένας γιος που αρνείται να την ξεγράψει, και μια διεθνής κοινότητα που αναρωτιέται αν εγκαταλείπεται πολύ εύκολα η ελπίδα.
Σε μια από τις πιο σκληρές και απρόσιτες κορυφές της Κεντρικής Ασίας, η 47χρονη Ρωσίδα ορειβάτισσα Ναταλία Ναγκοβίτσινα δίνει -ή ίσως έδωσε- μια άνιση μάχη με τα στοιχεία της φύσης. Εδώ και δύο εβδομάδες παραμένει εγκλωβισμένη στο Βίκτορι Πικ του Κιργιστάν, στα 6.999 μέτρα, τραυματισμένη και αβοήθητη, καθώς οι καιρικές συνθήκες ματαίωσαν κάθε απόπειρα διάσωσης.
Μια έκκληση που δεν έφτασε στα αυτιά των αρχών
Ο 27χρονος γιος της, Μιχαήλ, παραμένει αμετακίνητος στην πεποίθηση ότι η μητέρα του είναι ζωντανή. «Η Ναταλία είναι μια από τις πιο έμπειρες ορειβάτισσες που γνωρίζω. Δεν θα εγκαταλείψει εύκολα» δήλωσε, καλώντας τη ρωσική κυβέρνηση να αναλάβει δράση και να επανεκκινήσει τις έρευνες με drone, έστω και με ελάχιστο ρίσκο.
Στο τελευταίο οπτικό στίγμα από τις 19 Αυγούστου, η ορειβάτισσα φαίνεται να δίνει σημάδια ζωής, κουνώντας το χέρι της προς ένα drone, ενώ το αντίσκηνό της είχε σχεδόν διαλυθεί από την ανελέητη κακοκαιρία.
Η «ζώνη θανάτου» και το τίμημα της προσπάθειας
Το σημείο όπου βρίσκεται η Ναταλία δεν είναι απλώς δυσπρόσιτο. Είναι μια από τις λεγόμενες «ζώνες θανάτου» των Ιμαλαΐων και της Κεντρικής Ασίας, όπου το οξυγόνο λιγοστεύει επικίνδυνα και οι θερμοκρασίες κατρακυλούν στους -30°C. Η προσπάθεια διάσωσης έγινε με ιταλικό πλήρωμα ελικοπτέρου, όμως εγκαταλείφθηκε όταν κρίθηκε ότι ήταν πρακτικά αδύνατο να επιβιώσει κανείς για τόσο καιρό εκεί.
Κι όμως, ένας άνθρωπος κατάφερε το ακατόρθωτο: ο Ιταλός ορειβάτης Λούκα Σινιγκάλια έφτασε στη Ναταλία, της άφησε εξοπλισμό και εφόδια, αλλά σκοτώθηκε κατά την κάθοδό του, προτού προλάβει να οργανώσει δεύτερη αποστολή.
Μια γυναίκα που ξέρει από απώλεια
Η ιστορία της Ναταλία δεν είναι απλώς δραματική. Είναι ανθρώπινη, βαθιά. Πριν από τέσσερα χρόνια έχασε τον σύζυγό της Σεργκέι σε ανάβαση, όταν υπέστη εγκεφαλικό στην κορυφή άλλου βουνού. Τότε, αρνήθηκε να τον εγκαταλείψει στη χιονοθύελλα, λέγοντας: «Αν είναι να πεθάνω, ας είναι δίπλα του». Εκείνη επέζησε. Τώρα, βρίσκεται στην ίδια θέση – μόνο που δεν είναι κάποιος άλλος δίπλα της.
Διπλωματικό ζήτημα και διεθνής πίεση
Η απόφαση των Αρχών του Κιργιστάν να σταματήσουν τις έρευνες έχει προκαλέσει οργή και έντονες επικρίσεις, με ερωτήματα να τίθενται σχετικά με την επάρκεια και την ταχύτητα των επιχειρήσεων. Ο Μιχαήλ επισημαίνει ότι υπήρξε μικρή βελτίωση των καιρικών συνθηκών, που δεν αξιοποιήθηκε. Πλέον, όλη η ελπίδα στρέφεται στη ρωσική κρατική παρέμβαση – αν και τίποτα δεν είναι βέβαιο.
Το ερώτημα που μένει: Πότε σταματά η ελπίδα;
Ακόμη και αν η Ναταλία δεν έχει επιβιώσει, η οικογένεια και η κοινότητα των ορειβατών επιμένουν ότι αξίζει να βρεθεί, να επιστρέψει πίσω – όχι ως θύμα, αλλά ως σύμβολο θάρρους. Οι διασώστες, πάντως, παραδέχονται ότι αν δεν γίνει κάτι άμεσα, το πιθανότερο είναι η σορός της να ανακτηθεί την άνοιξη.
Μέχρι τότε, το μόνο που μένει είναι η ελπίδα – και η φωνή ενός γιου που αρνείται να πιστέψει στο τέλος.
