Ιστορία: Τι είναι αυτή η σανίδα που έχουν στο λαιμό τους και γιατί χρησιμοποιούνταν;

διαφύγουν.

Δαπόμπευση στο Charing Cross στο Λονδίνο, 1808.

Το βάρος και το μέγεθος της σανίδας εξαρτιόταν από τη σοβαρότητα του αδικήματος που είχαν διαπράξει. Το 1937 ο νομικός κώδικας στην Κίνα καθόρισε το βάρος της σανίδας να κυμαίνεται από 7,5 ως 12,5 κιλά. Πολλές φορές στη σανίδα αναγράφονταν τα προσωπικά στοιχεία του παραβάτη, αλλά και τα αδικήματα που διέπραξε λεπτομερώς.
Οι παραβάτες ήταν υποχρεωμένοι να περιφέρονται σε δημόσιους χώρους για παραδειγματισμό και η επιβίωσή τους εξαρτιόταν αποκλειστικά από την ελεημοσύνη των περαστικών, αφού σε πολλές περιπτώσεις τα χέρια τους δεν έφταναν το στόμα τους. Εκείνοι που τύχαινε να μην έχουν φίλους ή συγγενείς για να τους βοηθήσουν κινδύνευαν να χάσουν τη ζωή τους από εξάντληση ή πείνα.
Η ταπεινωτική αυτή τιμωρία διαρκούσε από 15 ως 30 μέρες.

Παρόμοιες σανίδες τιμωρίας υπήρχαν και στις χώρες της δύσης, κάτι το οποίο μαρτυρά και η λέξη «cangue» που είναι γαλλική. Προέρχεται από την πορτογαλική «κάνγκα», που σημαίνει ζυγός
Ένας άντρας διαπομπεύεται με «cangue» στη Σαγκάη. Πάνω του έχουν κολλήσει χαρτιά με το όνομα του δράστη, τη διεύθυνση και το είδος της παράβασης.  
Το βασανιστήριο «γεννήθηκε» στη Μεσαιωνική Ευρώπη

Στον Μεσαίωνα οι σανίδες ήταν σταθερές και οι παραβάτες τοποθετούνταν σε κοινή θέα πάνω σε εξέδρα . Πλήθος κόσμου συγκεντρωνόταν για να ταπεινώσει τους συλληφθέντες. Πολλές φορές τους πετούσαν λάσπη, χαλασμένα φαγητά, νεκρά ζώα, ακόμη και τα περιττώματα.
Σε πιο σοβαρά αδικήματα τους βασάνιζαν, τους ξύριζαν τα κεφάλια και τους μαστίγωναν ή τους έκοβαν το αυτί.
Στη συνέχεια το ασυγκράτητο πλήθος, εάν δεν παρεμποδιζόταν από τις αρχές, πετούσε πέτρες και άλλα αιχμηρά αντικείμενα με αποτέλεσμα πολλοί να ακρωτηριάζονται ή να χάνουν τη ζωή τους.
*Η αρχική φωτογραφία είναι του William Saunders και εκτιμάται ότι η λήψη της έγινε στην Κίνα την περίοδο 1870-1880.