Άννα Μακρή
Η ανισομερής κατανομή της παραγωγής τροφίμων στον κόσμο είναι δεδομένη. Ως το 2060 είναι πιθανό η τροφή να εκλείπει στο σύνολο του πλανήτη
Δεν κομίζουμε γλαύκες στην Αθήνα λέγοντας ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν περιοχές του πλανήτη όπου το φαγητό και το νερό είναι τόσο λίγα σε ποσότητα σε σχέση με τις ανάγκες, ενώ στον δυτικό κόσμο η κατανάλωση είναι τόσο δεδομένη, που γίνεται αφειδώς. Φυσικά αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ένα μέρος αυτού που λένε οι επιστήμονες ότι μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Η τροφή βρίσκεται κι αυτή σε οριακό σημείο.
Όπως αναφέρει το Tech Insider, τα 2/3 των θερμίδων που παίρνει ο άνθρωπος προέρχονται από τέσσερις καλλιέργειες: ρύζι, φασόλια σόγιας, σιτηρά και δημητριακά. Τα στοιχεία της αύξησης του πληθυσμού, ο οποίος εκτιμάται να φτάσει τα 10 δισεκατομμύρια σε περίπου 50 χρόνια, οδηγούν στο συμπέρασμα των επιστημόνων ότι η παραγωγή αυτών των 4 καλλιεργειών θα πρέπει να αυξηθεί από 60-110% μέχρι το 2050, ενώ η κατανάλωση γαλακτοκομικών και κρέατος θα πρέπει να περιοριστεί τουλάχιστον κατά 20%, όπως και η κατανάλωση καυσίμων.
Ο Stephen Long, καθηγητής γεωπονικής και καλλιεργειών στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις τονίζει ότι θα πρέπει οι διαδικασίες εφαρμογής νέων μεθόδων παραγωγής να περνάνε από το στάδιο της θεωρίας και της αναζήτησης χρηματοδότησης σε αυτό της πράξης πολύ πιο γρήγορα απ΄ότι σήμερα. Γιατί αν και ζούμε σε έναν κόσμο μεγάλων ταχυτήτων, το να ξεκινήσεις γρήγορα την δική σου πατέντα παίρνει αρκετά χρόνια.
Ο Long επισημαίνει ότι η ανθρωπότητα βρίσκεται έναν κύκλο ανατροφής μακριά από την πείνα και μαζί με την ομάδα του εξετάζουν μια τεχνική παρέμβασης στην διαδικασία της φωτοσύνθεσης, η οποία παραμένει στα ίδια επίπεδα, ενώ η ανάγκη για τροφή πολλαπλασιάζεται.
Κατά τη φωτοσύνθεση, ένα ένζυμο, το RuBiSco, απορροφά από τον αέρα διοξείδιο του άνθρακα και σε αυτό οφείλονται οι υδατάνθρακες που μας δίνουν την ενέργεια. Όταν όμως η θερμοκρασία είναι υψηλή το RuBiSco μπερδεύεται και απορροφά οξυγόνο, οπότε απελευθερώνει στην ατμόσφαιρα διοξείδιο. Ο Long και η ομάδα του ποντάρουν στην διαμόρφωση του ενζύμου ώστε να μπορεί να κάνει την δουλειά του ακόμα και στις υψηλές θερμοκρασίες που θα έρθουν στα επόμενα χρόνια.
