Νάνσυ Παναγιώτου
Δύο ξανθιές, τώρα που ήρθε η άνοιξη και τα λουλούδια άνθησαν συζητούν και λέει η μία στην άλλη:
– Δεν πάμε μια βόλτα στο χωριό;
– Καλή ιδέα, λέει η άλλη.
Ξεκινούν λοιπόν για το χωριό. Φθάνοντας εκεί αρχίζουν να μαζεύουν λουλούδια από τους αγρούς όταν η πρώτη σκέφτεται και λέει…
– Μιας και είμαστε εδώ, ας κάνουμε και καμιά δουλειά στο κτήμα.
– Ας κλαδέψουμε τα δέντρα που έχουν φουντώσει.
– Εντάξει, λέει η άλλη. Ανεβαίνουν λοιπόν σε ένα δέντρο και καβαλούν ένα μεγάλο κλαδί που ήθελε κλάδεμα και αρχίζουν να το πριονίζουν. Το καβάλησαν όμως από την πλευρά που πριόνιζαν. Και πριόνιζαν, πριόνιζαν …..
– Σε λίγο περνά από κάτω μια γριά, τις βλέπει και βάζει τις φωνές: “Καλά, χαζές είστε; Θα πέσετε να σκοτωθείτε έτσι όπως κάθεστε!” Αυτές τίποτα. Συνεχίζουν να πριονίζουν …….
Η γριά φεύγει και ξαναπερνά μετά από ώρα.
– Τις βλέπει πάλι στην ίδια θέση και βάζει πάλι τις φωνές:
– Μα καλά δεν καταλαβαίνετε; Θα πέσετε να σκοτωθείτε!
Οι ξανθές όμως συνεχίζουν να πριονίζουν. Μετά από πολύ ώρα ξαναπερνά η γριά και τις βλέπει πάλι στην ίδια θέση.
– Βάζει και πάλι τρομοκρατημένη τις φωνές:
-“Ε, είστε τελείως ηλίθιες; Θα πέσετε να σκοτωθείτε”. Αυτές όμως συνεχίζουν να πριονίζουν. Μετά από ώρα, το κλαδί τελικά κόβεται και αυτές πέφτουν και “τσακίζονται”. Σπασμένα χέρια, σπασμένα πόδια, σπασμένα πλευρά, χάλια.
– Τις μεταφέρουν στο ΚΑΤ. Αρχίζουν ακτινογραφίες, βάζουν γύψους, τους κάνουν χειρουργικές επεμβάσεις, και τελικά βγαίνουν από το ΚΑΤ. Αρχίζουν φυσιοθεραπείες, γυμναστική, κάθε είδους ταλαιπωρία, κλπ. Η όλη ανάρρωσή τους κρατά ένα ολόκληρο χρόνο.
– Όταν επιτέλους γίνονται και πάλι καλά, λέει η μία στην άλλη: “Τώρα που είμαστε καλά, δεν πάμε πάλι στο χωριό να τελειώσουμε και το κλάδεμα που αφήσαμε στη μέση;” “Πάμε”, λέει η άλλη.
– Έτσι ξεκινούν για το χωριό. Όταν πλέον φθάνουν στο χωριό και πλησιάζουν το κτήμα με τα δέντρα, βλέπουν από μακριά την γριά να έρχεται. – – Αμάν, το μέντιουμ, αναφωνούν
