Νάνσυ Παναγιώτου
Περπατούσε μια μέρα ο Πάπας της Ρώμης, που κατόρθωσε να ξεφύγει για λίγο από τα καθήκοντά του, στο δρόμο, μέχρι που περνάει έξω από μια αντιπροσωπία με λιμουζίνες και σκέφτεται να μπει μέσα.
Καθώς κοίταζε δεξιά και αριστερά, έρχεται ένας πωλητής και το ρωτά:
– Μπορώ να σας εξυπηρετήσω;
– Μια ζωή είμαι στο πίσω κάθισμα και μέχρι σήμερα αναρωτιέμαι πως είναι να οδηγεί κανείς μια λιμουζίνα…
– θα μπορούσα μήπως να το πάρω για μια βόλτα;, του απαντάει ο Πάπας.
– Φυσικά, του απαντάει ο πωλητής, οπότε ο Πάπας μπαίνει μέσα, βάζει μπροστά και φεύγει.
Στο δρόμο όμως έτρεχε και τον σταματά ένας τροχονόμος.
– Κατεβάζει το παράθυρο ο πάπας και του λέει: δεν γίνεται παιδί μου να κάνουμε τίποτα για να μην δημιουργηθεί καμιά ιστορία;
– Θα δω τι μπορώ να κάνω, του απαντά ο τροχονόμος και πάει πίσω στο αυτοκίνητό του.
Παίρνει πίσω στο κέντρο και μιλα στον ιδιο τον αρχηγο της τροχαίας.
– Αρχηγε , του λέει έχω κάποιον μεγάλο εδώ, μπορούμε να κάνουμε τιποτα;
– Ποιος είναι;, τον ρωτά ο αρχηγός…
– ο δήμαρχος;
– Μπα… πιο μεγάλος είναι σίγουρα, του απαντάει αυτός.
– Ποιος είναι, τον ρωτά ξανά, κανένας υπουργός;
– Μπα… πιο μεγάλος είναι του απαντά ξανά ο τροχονόμος.
– Μα ποιος είναι επιτέλους;, τον ρωτά ξανά ο αρχηγός.
– Δεν ξέρω ποιος είναι, του λέει ο τροχονόμος, … αλλά έχει τον Πάπα για σοφέρ!
