Ο Κώστας και ο Νίκος, πηγαίνουν για πεζοπορία στο βουνό. Ξαφνικά, ο Νίκος σκοντάφτει και πέφτει σε μια βαθιά χαράδρα.
Ο Κώστας, τρομαγμένος, φωνάζει, “Νίκο! Είσαι καλά;”
Και ο Νίκος, από τον πάτο της χαράδρας, απαντάει, “Ναι, είμαι μια χαρά! Μόνο που έχω ένα πρόβλημα…”
– “Τι πρόβλημα;” ρωτάει ο Κώστας.
– “Νομίζω ότι έσπασα το κινητό μου!”
Ακούγοντας την απάντηση του Νίκου, ο Κώστας δεν μπορεί να πιστέψει στα αυτιά του. “Ανησυχείς για το κινητό σου αφού έπεσες σε χαράδρα;” φωνάζει με απορία.
– “Χμμ ναι,” απαντάει ο Νίκος, “είχαμε ενεργοποιημένη τη λειτουργία απομακρυσμένου εντοπισμού για να μην χαθούμε. Τώρα με το σπασμένο κινητό, πώς θα σε βρει η βοήθεια;”
Ο Κώστας, εκνευρισμένος πια, ουρλιάζει, “Νίκο, είμαι ακριβώς από πάνω σου!
– Μπορείς απλά να μου μιλήσεις;”
Μια μικρή σιγή ακολουθεί και μετά ακούγεται ο Νίκος να ψιθυρίζει,
– “Α, καλά… δεν ήθελα να σε πανικοβάλω.”
Ακούγοντας το ψιθύρισμα του Νίκου, ο Κώστας χτυπάει το μέτωπό του με την παλάμη του.
– “Εντάξει, εντάξει,” λέει με βαθιά εισπνοή, “πώς θα σε βγάλω από εκεί κάτω;”
Ο Νίκος σκέφτεται για λίγο και μετά απαντάει με ενθουσιασμό,
– “Έχω μια ιδέα! Άνοιξε την εφαρμογή ανταλλαγής μηνυμάτων βουνού που κατεβάσαμε πριν ξεκινήσουμε!
– Μπορούμε να στείλουμε ο ένας στον άλλον τη συντεταγμένη μας τοποθεσία και θα έρθεις να με πάρεις!”
Ο Κώστας κοιτάζει το κινητό του με απογοήτευση.
– “Νίκο,” λέει με στεναγμένο χαμόγελο, – “νομίζω καλό είναι να σου πω…
δεν έχω εγκαταστήσει ποτέ αυτή την εφαρμογή.”
