Ασημίνα Φρατζέσκου
Αλέξης Παρχαρίδης: Θέλω να ζω το αιώνιο παρόνΟ Αλέξης Παρχαρίδης γεννήθηκε το 1971 στην Κοζάνη από γονείς Ποντίους, οι οποίοι έχουν καταγωγή από το Καπίκιοϊ της Τραπεζούντας. Η εν Ελλάδι καταγωγή των γονιών του είναι από το Πρωτοχώρι (Πορτοράζ) από την πλευρά του πατέρα του και τα Αλωνάκια (Σεραλάρ) από την πλευρά της μητέρας του, χωριά του Ν. Κοζάνης τα οποία μάλιστα τα έχει τιμήσει δεόντως στα τραγούδια που ερμηνεύει. Σήμερα τον έχουμε φιλοξενούμενο στη Γωνιά μας, να μας ταξιδέψει σε ένα όμορφο οδοιπορικό και φυσικά να τον γνωρίσουμε.
Καλώς ήρθες στη “Γωνιά Χαλάρωσης”. Πότε ξεκίνησε η πορεία σου επαγγελματικά;
Από παιδί με θυμάμαι να τραγουδώ. Είναι χαραγμένη ανεξίτηλα στη μνήμη μου η συστολή ενός συνεσταλμένου παιδιού, που στα πρώτα λεπτά γινόταν ταραχή, ενώ όσο περνούσε η ώρα καταλάγιαζε εξαιτίας της έκστασης που δημιουργούσε η αγάπη για το Ποντιακό τραγούδι.
Έχεις σήμερα φτάσει να υπάρχει ένα πλούσιο καλλιτεχνικό σου βιογραφικό με πολλές συνεργασίες, συναυλίες. Θέλεις να μας αναφέρεις κάποιες από αυτές;
Δεν έχω κάνει κάτι για να εμπλουτίσω απλά το βιογραφικό μου. Η βίωση μου ήταν η εκπλήρωση του σχεδίου του δημιουργού μου. Πάλεψα με τις δοκιμασίες, χτυπήθηκα απο την υπερηφάνεια, λαβώθηκα από την φιλοδοξία και την κενοδοξία, πληγώθηκα από τον εγωισμό μου και καταρρακωμένος από την αναξιότητα και την αμαρτωλότητα μου προσπαθώ να φτάσω όσο το δυνατόν αλώβητος στο τέλος του μαρτυρικού δρόμου της εξορίας που ζούμε.
Έχεις κάνει και εμφανίσεις στο εξωτερικό. Μίλησέ μας για την εμπειρία και που έχεις εμφανιστεί;
Στο εξωτερικό το σημαντικότερο έργο πού επιτελείς, είναι ότι επαναφέρεις μνήμες, ήχους και εικόνες και βοηθάς σε μία νοητή αναδρομή στο χωροχρόνο.
Γνωρίζω ότι μαζί με κάποιους ακόμα καλλιτέχνες είχατε πάει στην Τραπεζούντα, συγκεκριμένα στην Παναγία Σουμελά όπου και γυρίσατε και ένα βίντεο κλιπ. Πως ξεκίνησε σαν ιδέα και ποια τα συναισθήματα όταν βρέθηκες στην πατρίδα;
Η Τραπεζούντα, η κυρά, Βασίλισσα και αφέντρα είναι η πόλη της καρδιάς μας. Η παρουσία της Παναγίας στο όρος του Μελά αποτελεί αέναη ευλογία. Εμείς απλά τραγουδήσαμε και εικονοποίησαμε την αγάπη, την νοσταλγία, τον χωρισμό και όλα τα αναπάντητα γιατί.
Η υποκριτική πότε ήρθε στη ζωή σου;
Η υποκριτική προέκυψε τόσο αυθόρμητα στη ζωή μου αποκαλύπτοντας ένα ακόμα σχέδιο του δημιουργού μου χαρίζοντας μου τη δυνατότητα να προσφέρω στον κόσμο άυλη φιλανθρωπία δηλαδή γέλιο.
Έχεις πάρει μέρος σε πολλές παραστάσεις με πιο πρόσφατη το “ΝΟΣΤΟΣ Ρίζα μ’ και κλαδίμ” μαζί με τον Τάκη Βαμβακίδη. Θέλω λίγα λόγια για το έργο και ποιοι άλλοι συμμετέχουν.
Η παράσταση Νόστος είναι ένα μνημόσυνο, ένας φόρος τιμής στα 353.000 θύματα της γενοκτονίας. Η θλιβερή ιστορία μιας οικογένειας της Τραπεζούντας που πολλαπλασιαζόμενη μαρτυρεί το εύρος του ανείπωτου πόνου του ποντιακού Ελληνισμού. Πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης είναι ο Τάκης Βαμβακίδης. Συμμετέχουν η Έλενα Νεανίδη και η Μάγδα Πένσου.
Έχεις κάνει σημαντικά βήματα στη ζωή σου γενικά αλλά νοσταλγείς τη ζωή στο χωριό; Όταν σου δίνετε ευκαιρία δραπετεύεις στους παιδικούς σου δρόμους, στους φίλους σου;
Μου αρέσει η γλυκιά νοσταλγία που προκαλεί η αναδρομή του νου στο παρελθόν, σε πρόσωπα, σε μέρη και καταστάσεις. Όλα όμως αλλάζουν και η γλυκιά νοσταλγία μετατρέπεται σε γλυκιά μελαγχολία που η γεύση της έχει τη δική της γοητεία. Κυρίως με ενδιαφέρει να ερευνώ το παρελθόν να εντοπίζω τα λάθη, τους εκτροχιασμούς και τα παραστρατήματα και με μεγάλο πόνο καρδιάς και αίσθηση μετάνοιας να προσπαθώ να τα εξυγιάνω.
Μελλοντικά σχέδια υπάρχουν αν και όταν ξαναγυρίσουμε στην κανονικότητα;
Αποφεύγω να κάνω σχέδια για το μέλλον. Θέλω να ζω το αιώνιο παρόν δίνοντας γερές μάχες με τη φιλοδοξία και τη ματαιοδοξία μου και συμπιέζοντας ακόμα περισσότερο την ταπεινοφροσυνη μου. Χρειάζεται εγρήγορση και μνήμη θανάτου. Κανείς δεν μας εξασφαλίζει ότι θα ζούμε και αύριο.
Ένα τραγούδι που είναι πολύ σημαντικό για τον άνθρωπο Αλέξη, κάποιο που σου φέρνει μνήμες;
Το μακρόσυρτο μοιρολόι της Ματσούκας ή αλλιώς μακρύν καϊτεν. Δεν είναι ένα απλό τραγούδι είναι μία χρονομηχανή που σε μεταφέρει στο χθες στο σήμερα και στο αύριο. Έλεγε χαρακτηριστικά ο αείμνηστος Γιώργος Αμαραντίδης: το μακρύν εν η καϊτέ του Θεού.
Σ’ ευχαριστώ πολύ που ήρθες στην παρέα μας. Σου εύχομαι καλές και πολλές επιτυχίες και υγεία.
Σας ευχαριστώ που έστω και για λίγο ασχοληθήκαμε με την ασημαντότητα μου.
