Ασημίνα Φρατζέσκου
Πολλά είναι τα μυστήρια που κρύβουν διάφορα απρόσιτα μέρη στο βυθό των ωκεανών της θάλασσας αλλά ακόμη περισσότερα και πιο εντυπωσιακά είναι τα μυστήρια διαφόρων περιοχών στο παρατηρήσιμο αλλά όχι προσιτό για την ώρα σύμπαν.
Αυτό που προκαλεί μεγάλο ενδιαφέρον και οι επιστήμονες δυσκολεύονται ακόμη και σήμερα να εξηγήσουν είναι το τεράστιο κενό ή αλλιώς η το τεράστιο τίποτα ή με την επίσημη επιστημονική ονομασία το κενό του Βοωτή.
Το Κενό του Βοώτη λοιπόν είναι ένα κοσμικό κενό, μία τεράστια και προσεγγιστικά σφαιρική περιοχή του χώρου του Σύμπαντος, που περιέχει πολύ λιγότερους γαλαξίες από τον μέσο όρο. Το Κενό του Βοώτη βρίσκεται στον αστερισμό Βοώτη, από τον οποίο πήρε και την ονομασία του.
Με διάμετρο σχεδόν 250 εκατομμύρια έτη φωτός[3] (περίπου το 0,27% της διαμέτρου του ορατού Σύμπαντος) και όγκο σχεδόν 10 επτάκις εκατομμύρια κυβικά έτη φωτός, το Κενό του Βοώτη είναι ένα από τα μεγαλύτερα γνωστά κενά στο Σύμπαν, αναφερόμενο και ως «υπερκενό». . Το κέντρο του Κενού του Βοώτη απέχει περίπου 700 εκατομμύρια έτη φωτός από τη Γη[4].
Το κενό είναι τουλάχιστον δέκα φορές μεγαλύτερο από ό, τι λένε οι κανόνες της σύγχρονης φυσικής ότι είναι πιθανό. Ως δομή, αυτό το κενό φαίνεται να είναι αδύνατο να συμβεί.
Επίσης σε μία τόσο τεράστια έκταση κανονικά θα έπρεπε να υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες γαλαξίες σαν τον δικό μας αλλά και ακόμα μεγαλύτεροι.. Στην πραγματικότητα όμως μέχρι το 1997 στο Κενό του Βοώτη είχαν ανακαλυφθεί συνολικά μόνο 60 γαλαξίες.
Για να το καταλάβετε καλύτερα φανταστείτε να περπατάτε σε μία παραλία και ξαφνικά σε ένα μεγάλο σφαιρικό τμήμα της παραλίας αυτής να υπάρχουν μόνο 60 κόκκοι άμμου.. Παράλογο έτσι?
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η κλίμακα του Κενού είναι τέτοια, ώστε «αν ο Γαλαξίας μας βρισκόταν στο κέντρο του, δεν θα γνωρίζαμε ότι υπάρχουν άλλοι γαλαξίες μέχρι τη δεκαετία του 1960».
Τι μπορεί να υπάρχει όμως σε αυτή τη σκοτεινή τεράστια κενότητα?
Το 1964 ο Nikolai Kardashev – τώρα αναπληρωτής διευθυντής του διαστημικού κέντρου Astro της Ρωσίας – δημοσίευσε τη θεωρία του για την εξωγήινη ανάπτυξη, υποστηρίζοντας ότι οι πολιτισμοί αναπτύσσονται σε 4 στάδια ανάλογα με το πόσο προηγμένοι είναι. Ένας πολιτισμός φτάνει στην τρίτη φάση όταν γίνεται τόσο τεχνολογικά προηγμένος ώστε να είναι σε θέση να μετατρέψει το αστρικό φως σε χρησιμοποιήσιμη ενέργεια. Σε αυτό το σημείο, το είδος μπορεί να αναπαραχθεί με εκπληκτικά ποσοστά, ενώ εξαπλώνεται σε όλο το σύμπαν και αποικίζει γαλαξίες. Πολλοί θεωρούν ότι αυτό είναι ένα απαραίτητο βήμα για να αποφύγει την εξαφάνιση ο κάθε πολιτισμός.
Θα μπορούσε άραγε αυτό να εξηγήσει την ψευδαίσθηση της έλλειψης των αστεριών και να δικαιολογήσει την ύπαρξη αυτού ρου τεράστιου κενού ;
Είναι κάποιος εξωγήινος πολιτισμός τόσο προηγμένος ώστε να να έχει κλείσει τα φώτα σε μία τόσο τεράστια έκταση, 700 εκατομύρια έτη φωτός μακρυά από τη γη μας?
Τα συμπεράσματα δικά σας..
