Κάποιος μαθαίνει ότι άνοιξε ένας καταπληκτικός οίκος ανοχής,
πολυτελέστατος και άριστα οργανωμένος, καθαρός κλπ κλπ
– Αποφασίζει να τον επισκεφτεί…
Χτυπάει το κουδούνι και του ανοίγει μια ώριμη κομψή κυρία:
– Καλώς τον. Πληρώνετε σε μένα 10,000 και ανάλογα με το τί θέλετε παρακαλώ ακολουθήστε τις πινακίδες:
– Βλέπε αυτός απέναντι 2 πόρτες ( πώς λές 2 πόρτες έχει η ζωή;)…Στη μια…
γράφει: <<Μελαχρινές>> και στην άλλη <<Ξανθιές>>, Προτιμάει τις ξανθιές.
– Μπαίνει από αυτή τη πόρτα και βλέπει δυο άλλες πόρτες: <<Ξανθιές παχουλές>> και <<Ξανθιές λεπτές>>. Προτιμάει τις παχουλές…μπαίνει.
Πάλι δυο πόρτες: << Ξανθιές παχουλές ψηλές>> <<Ξανθιές παχουλές
... κοντές>>. Προτιμάει τις ψηλές. Ανοίγει τη πόρτα και…………………βρίσκεται στο δρόμο!
– Ξαναγυρίζει πίσω και διαμαρτύρεται στη κυρία της ρεσεψιον,,,
– Ωραία όλα αυτά κυρία μου αλλά με κοροιδεύεις…πουθενά δε βρήκα γυναίκες!
– Κοιτάξτε, γυναίκες δεν έχουμε ακόμη, αλλά από οργάνωση σκίζουμε έτσι;
